Σαν βγεις στον πηγαιμό για την αλήθεια
να εύχεσαι ο δρόμος να μην είναι στρωμένος με μεγαβάτ.
Αν ανήκεις στην κατηγορία των ευαισθητοποιημένων με το περιβάλλον, αν αγωνίστηκες ενάντια στη ρυπογόνα και θανατηφόρα καύση των ορυκτών,
αν υπερασπίστηκες με πάθος την ηλιακή, την αιολική και όλες τις ήπιες πηγές ενέργειας -όπως κι εγώ-...
κι αν βλέπεις τις ιδέες σου να γίνονται αλλοιωμένο εμπόρευμα στα χέρια επιτηδείων,
μη θεωρήσεις μάταιο τον αγώνα σου...
Ο δρόμος της αλήθειας, ήταν και θα είναι πάντα αγκαθερός...
Αλλά, κάθε φορά που θα υψώνεις τη φωνή σου, κάθε φορά που θα υπερασπίζεσαι με δύναμη το δίκιο σου... τα χάρτινα σχέδιά τους θα σωριάζονται όπως οι πύργοι από τραπουλόχαρτα στο κοφίνι της προεκλογικής τους ανασφάλειας...
Έχουμε ανάγκη να προστατέψουμε την εκδρομή μας στην εξοχή.
Την άγρια πέρδικα, την μοναδική τουλίπα μας, τον πετρόχτιστο μικρό ξενώνα μας...
Έχουμε δικαίωμα να αποφασίζουμε για τη γη μας...
Και αν τα σχέδιά τους γίνουν πράξη θα έχουμε όλοι μερίδιο στην ευθύνη...
Τώρα που είναι άνοιξη και τα λουλούδια μας κεντάνε τους αγρούς ...
Τώρα που η μεγάλη γιορτή της Λαμπρής μας προσκαλεί στα λιβάδια και τις καταπράσινες πλαγιές μας...
Τώρα που θα ξεχυθούμε στην οργιαστική χαρά της φύσης μας για τα μαγιάτικα στεφάνια...
Τώρα, ας αναλογιστούμε, αν αξίζει να θυσιαστούν τα αριστουργήματα και τα θεραπευτήρια της φύσης για το χατίρι λίγων αρπαχτικών...
Επιμύθιο: Ο Ανταίος, γιος του Ποσειδώνα και της Γαίας ήταν ένας γίγαντας αήττητος. Όσο πατούσε στη γη κανείς δεν μπορούσε να τον νικήσει γιατί απ’ αυτήν αντλούσε όλη τη δύναμή του. Μόνο ο Ηρακλής κατάφερε να τον κατατροπώσει σηκώνοντάς τον ψηλά και στερώντας του την επαφή με την πηγή της δύναμής του.
Η μυθολογία μας, πολύ παραστατικά με αυτόν τον μύθο, μας εξηγεί ποιο είναι το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου και ποια θα είναι η μοίρα του αν συνεχίσει να απομακρύνεται από τη φύση. Η ψυχολογία ονομάζει «σύμπλεγμα του Ανταίου» την τάση επιστροφής στη φύση του σύγχρονου ανθρώπου που εκφράζεται με τις ήπιες τουριστικές δραστηριότητες...