Ο Πολιτιστικός Σύλλογος στη προσπάθεια του να αναδείξει τη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου και να αναπτύξει στη περιοχή τις εναλλακτικές δραστηριότητες στη φύση, αιτήθηκε τον Μάρτιο του 2013 την άδεια της ΛΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων για τον επιφανειακό καθαρισμό από τη χαμηλή βλάστηση του δικτύου των αρχαίων Μυκηναϊκών δρόμων που βρίσκεται στα διοικητικά όρια του Δ.Σ. Στεφανίου του Δήμου Κορινθίων.
Η ανάδειξη από την αφάνεια και η προβολή των Μυκηναϊκών Δρόμων μέσω της προώθησης του πεζοπορικού τουρισμού στην περιοχή, ξεκίνησε με πρωτοβουλία του τότε καθηγητή Φυσικής στο γυμνάσιο της Πρόσυμνας Παναγιώτη Ψύχα, ο οποίος συνεχίζει μέχρι σήμερα τη δράση του μέσω του Συλλόγου «Οι Φίλοι των Μυκηνών και του Μυκηναϊκού Πολιτισμού». Υιοθετήθηκε από το Σύλλογο μας με επίγνωση της ευθύνης που έχει να διατηρήσει, να προστατέψει και να παραδώσει στις επόμενες γενιές αυτή την ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.
Το αρχαίο αυτό οδικό δίκτυο συνέδεε την ακρόπολη των Μυκηνών με την ενδοχώρα προς Βορρά και τα λιμάνια που επικοινωνούσαν με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Σήμερα αυτοί οι δρόμοι αποτελούν το καλύτερο διατηρημένο οδικό δίκτυο της εποχής και σε συνδυασμό με το επιβλητικό ορεινό και βραχώδες περιβάλλον που παραμένει αναλλοίωτο ως προς τις γεωργικές καλλιέργειες και τη κτηνοτροφία, συνθέτουν ένα μοναδικό πολιτιστικό και φυσικό τοπίο.
Αντικείμενο του καθαρισμού ώστε να είναι βατός για πεζοπόρους, ήταν τμήματα του καλύτερα διατηρημένου δρόμου (Μ.Δ.1) που παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγο της καλής κατάστασης στην οποία διατηρείται.
Ο δρόμος αυτός ακολουθεί μετά την Πύλη των Λεόντων αρχικά την βόρεια πλαγιά του λόφου της ακροπόλεως, για να κατευθυνθεί στη συνέχεια ανατολικά ακολουθώντας την χαράδρα του Χάβου. Διασχίζει τη διατηρημένη γέφυρα της Δρακονέρας και ανεβαίνει στη συνέχεια στο διάσελο ανάμεσα στο Κοντοβούνι και το Δελόκορμο προς την κοιλάδα της Πρόσυμνας.
Συνεχίζει κατά μήκος της νότιας πλαγιάς του Κοντοβουνίου και διασχίζει την καλά διατηρημένη κυκλώπεια γέφυρα του Λυκοτρούπι για να ανέβει στη συνέχεια με μια ελαφριά και σταθερή κλίση αρχικά ΝΑ και έπειτα ΒΑ προς τη κοιλάδα του Κεφαλαρίου Στεφανίου, ακολουθώντας τις πλαγιές της δυτικής όχθης του Αστεριώνα. Σε τοποθεσία κοντά σε παλιό ξερόμυλο της Μονής Στεφανίου εντοπίστηκε δεύτερη γέφυρα και στη τοποθεσία «Λιμνιάτη» συναντάει κανείς τα υπολείμματα εντυπωσιακών αναλημματικών τειχών ύψους 3-4 μέτρων που στηρίζουν την οδό.
Αν και ο δρόμος έχει κατά διαστήματα διαβρωθεί ή καλυφθεί από πυκνή βλάστηση, η πορεία του ακολουθείται σχετικά εύκολα για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι το ύψος του Νερόμυλου των Ριζογιαννέων, ο οποίος σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση στην απέναντι όχθη του ρέματος, αποτελώντας σπάνιο κειμήλιο της προβιομηχανικής εποχής.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο βόρεια βρίσκονται τα κυκλώπεια τείχη ενός σημείου φρούρησης που ο Έλληνας αρχαιολόγος Γεώργιος Μυλωνάς ονόμασε «Νεροφυλάκιο», μιας και δείχνει να φρουρεί τις πηγές του Αστερίωνα. Στο σημείο αυτό έχουν βρεθεί τάφοι καθώς και αντικείμενα και κατάλοιπα ενός κτηρίου που αποδόθηκε σε ναό του Απόλλωνος Σμινθέα.
Μετά από την άμεση έγκριση που λάβαμε από την υπηρεσία, ο καθαρισμός διεξήχθη τον Απρίλιο του 2013 με ήπια μέσα από πεζοπόρους μέλη του Συλλόγου. Καθαρίστηκε μονοπάτι 2 χλμ περίπου στις τοποθεσίες Λουπουνιά και Λιμνιάτη.
Στη διάρκεια του καθαρισμού τοποθετήθηκαν επίσης διακριτικές ξύλινες πινακίδες για τον προσανατολισμό και την ενημέρωση των πεζοπόρων με σεβασμό πάντα στη φύση και στην ιστορία.
Τον Ιούνιο του 2013 ο Σύλλογος προχώρησε σε έκδοση ενημερωτικού φυλλαδίου σε έρευνα και επιμέλεια της Patricia van der Wal για τους Μυκηναϊκού Δρόμους της περιοχής.
