Οι πολύτιμοι βοηθοί και σύντροφοι του αγρότη

Πριν την εμφάνιση των μηχανών στην δεκαετία του 60, οι πολύτιμοι βοηθοί του Στεφανιώτη ήταν τα λεγόμενα "ζα"- τα μουλάρια, τα άλογα και τα γαϊδουράκια. Για αιώνες αν όχι χιλιετίες αυτά τα ζώα διαμόρφωσαν την εικόνα της ελληνικής επαρχίας. Χρησιμοποιήθηκαν τόσο για τις μεταφορές, όσο και για την εκτέλεση αγροτικών εργασιών, όπως ο αλωνισμός και η άροση και συνδέθηκαν με κάθε είδους ανθρώπινες δραστηριότητες. Στην κτηνοτροφία υπήρξαν μεγάλος σύμμαχος των βοσκών, στις μετακινήσεις τους από και προς τα βοσκοτόπια.

Τα ζώα αυτά ήταν κάποτε η μοναδική πηγή ενέργειας και κυριολεκτικά στηρίχτηκε πάνω τους η εξέλιξη του πολιτισμού μας. Μεταφορές, επικοινωνίες, πολεμική μηχανή. Πως θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν δεν υπήρχε το άλογο; Αυτά τα ζώα αποτελούν ζωντανά μνημεία και είναι η φυσική και η πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας.

Όμως είναι γεγονός πως όταν φτάσαμε στα νεότερα χρόνια, οι παλιοί ευεργέτες μας δέχτηκαν θανάσιμο πλήγμα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Η επιβίωση τους έγινε προβληματική. Την εποχή εκείνη που η Ελλάδα άλλαξε πρόσωπο και η αστικοποίηση κέρδιζε έδαφος σε βάρος της αγροτικής γης, τα ζώα θεωρήθηκαν ζωντανά σύμβολα της φτώχειας του παρελθόντος, ακατάλληλα για τις νέες συνθήκες ζωής μας, τις νέες αστικές αξίες, την "νεοπλουτική" νοοτροπία. Στην καλύτερη περίπτωση εγκαταλείφθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους. Τα υπόλοιπα πουλήθηκαν για μερικές δεκάρες σε εμπόρους που τα περιμάζεψαν και τα φόρτωσαν υπό αντίξοες συνθήκες για το τελευταίο προορισμό τους: τα σφαγεία της Ιταλίας.

Στο Στεφάνι τα τελευταία άλογα και μουλάρια εξαφανίστηκαν την δεκαετία του 80, ενώ δύο είναι τα γαϊδουράκια που "σώζονται" έως σήμερα. Πολλά παιδιά σήμερα δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το άλογο από το μουλάρι ή ακόμα και από το γαϊδούρι. Τα περισσότερα δεν είδαν ποτέ τους ζωντανό άλογο ή μουλάρι και αναγκάζονται να ανατρέξουν στα βιβλία. Και αυτό είναι κρίμα. Γιατί τα παιδιά μας αξίζουν να γνωρίζουν αυτά τα ζώα που στη ράχη τους κουβάλησαν τον πολιτισμό της ανθρωπότητας για χιλιετίες ολόκληρες, που επιβίωσαν από τα χρόνια του Ομήρου και του Μεγαλέξανδρου. Ίσως τα ζώα αυτά σήμερα να μην μπορούν να μας χρησιμεύσουν στις αγροτικές εργασίες, αποτελούν όμως σημαντικό κρίκο για την επανασύνδεση μας με τη φύση. Τα ζώα αυτά όπως βλέπουμε σε άλλες αναπτυγμένες χώρες δίνουν μια αξία στην ύπαιθρο και η προσφορά τους στην αναβάθμιση του πολιτιστικού επιπέδου είναι σημαντική.

Σε αυτή την ιστοσελίδα θα παρουσιάσουμε αυτά τα ζώα που άφησαν εποχή καθώς και τα "τακίμια" τους που έχουν πια χαθεί στη περιοχή μας. Για να μάθουν κυρίως οι μικροί αλλά και να εκτιμήσουν καλύτερα οι μεγάλοι την προσφορά στο παρελθόν αυτών των ζώων.